نویسندگان

• هادی ویسی ¹
• اکبر مجدالدین ²

¹ استادیار و عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، ایران

² استادیار و عضو هیأت علمی گروه جامعه شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، ایران

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی و تبیین ماهیت مشارکت کنندگان، زمینه های مشارکت و سازوکارهای مشارکت عمومی در حفاظت از محیط‌زیست انجام شد. روش پژوهش پیمایشی و پاسخگویان 150 نفر از کارشناسان سازمان حفاظت محیط‌زیست بودند که با روش تصادفی گزینش شدند و داده‌ها با روش پرسشنامه پستی جمع آوری شد. برای اطمینان از روایی و پایایی پرسشنامه از میزگرد متخصصان و محاسبه ضریب آلفا کرانباخ پس از تکمیل و جمع آوری داده‌های 20 پرسشنامه بهره‌گیری شد. در تحلیل داده ها، از تحلیل عاملی برای تبیین فرضیات پژوهش بهره‌گیری شد. پرسشنامه با بهره‌گیری از مقیاس پنج تایی، نظرهای کارشناسان محیط‌زیست را بررسی کرد و نتایج نشان داد که رهبران مذهبی، مدیران محلی، آموزگاران و مروجان و مدیران کارخانه‌ها و مدیران مسئول رسانه ها دارای بیشترین توان و قابلیت مشارکت در حفاظت از محیط‌زیست هستند و مهم‌ترین زمینه های مشارکت آنان، فعالیت‌ها یپیشگیرانه، همیارانه، مدیریت مناطق حفاظت شده می باشند. سرانجام در رابطه با سازوکارهای مناسب مشارکت عمومی، یافته‌ها نشان داد که گروه های جامعه محلی (تعاونی ها)، نشست هم اندیشی و مراسم نمادین از اهمیت بیشتری برخودارند.

کلیدواژه‌ها

• زمینه های مشارکت
• سازوکارهای مشارکت
• محیط زیست
• مشارکت

عنوان مقاله [English]

A Study of the Mechanisms and Contexts of Public Participation in Environmental Protection

نویسندگان [English]

• hadi veidi ¹
• Akbar Majdodin ²

چکیده [English]

This research was conducted to determine and study the profile of participants, the contexts and the mechanisms of public participation. The methodology was survey and respondents were 150 of experts of Department of Environment of Iran. Sampling was random and mail questionnaire was used for data collection. The questionnaire used a 5-point scale to explore experts statements related to extents and form of public participation in environmental matters. The hypothesis of the study was tested using factor analysis. The results showed that religious leaders, local managers, teachers, extension agents, factories mangers, and media mangers have maximum potential for participation. The results also revealed that the most important contexts of participation are prevention practices, cooperation practices and protected area managing. Finally, in relation to participation mechanisms, the results showed that community based organizations (cooperatives), dialogue meetings and symbolic ceremonies are of high importance.

کلیدواژه‌ها [English]

• environment
• Participation contexts
• Participation mechanisms
• Public participation