همیاری جامعه محلی در برنامههای توسعه تاریخچهای طولانی دارد و طیف گستردهای از کارگزاریهای توسعه تلاش کردهاند تا مردم را در برنامههای توسعه درگیر نمایند؛ در این راستا، هدف این تحقیق بررسی امکانسنجی مدیریت همیارانهای پارکها در شهر کرج (در منطقه 9) بود. پژوهش از نوع کاربردی، روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری آن ساکنان منطقه 9 شهر کرج که به پارکها مراجعه میکردند را تشکیل میداد. روش نمونهگیری تصادفی ساده بود و شمار 203 نفر بر پایه فرمول کوکران گزینش شدند. ابزار پژوهش پرسشنامهای بود که روایی آن بر پایه نظر جمعی از استادان و صاحبنظران دانشگاه تهران و کارشناسان فضای سبز تأیید شد و پایایی آن با بهرهگیری از فرمول کرونباخ- آلفا بالاتر از 7/0 محاسبه شد. یافتهها نشان داد که 46 درصد پاسخگویان معتقد بودند در حال حاضر مهمترین دشواری پارکها مدیریت و نگهداری آنان است. از بین افرادی که در تحقیق شرکت کرده بودند، 9/6 درصد افراد حاضر نبودند در مدیریت پارکها همیاری نمایند. نتایج بدست آمده از آزمون تحلیل واریانس بین سطح سواد و متغیرهای تحقیق نشان داد که بین سطح سواد و تمایل افراد برای شرکت در مدیریت پارکها تفاوت معنیداری وجود ندارد. همچنین تفاوت معنیداری از لحاظ گرایش به همیاری بین زنان و مردان دیده نشد. از این رو توصیه میشود مسئولان با توجه به بررسیهای بیشتر تلاش نمایند زمینه را برای همیاری بیشتر مردم با ارایه آگاهی و داده ها بیشتر فراهم نمایند.